CorporatieGids Magazine

43 ONAFHANKELIJK MAGAZINE OVER STRATEGIE, BEDRIJFSVOERING & ICT VOOR WONINGCORPORATIES NUMMER 3, 2018 42 WWW.CORPORATIEGIDS.NL Kees van Nieuwamerongen Eén zo’n ingesleten patroon is dat veel corporaties vanuit hun maatschappelijke drive problemen willen oplossen die verder gaan dan het wonen voor de doelgroep. Dat toont hun maatschappelijke betrokkenheid. Actief zijn in de steden, dorpen en wijken betekent dat je als eerste misstanden en uitdagingen ziet. En daar wil je dan ook wat aan doen. Corporaties komen snel in de actiestand. Die actiestand komt tegemoet aan een ander ingesloten patroon; een blijvende politieke en bestuurlijke druk om verder te gaan dan de primaire doelstelling. Ondanks de beperking van het werkterrein waartoe een paar jaar geleden werd besloten. Corporaties waren te veel het uitvoerings- kantoor geworden van de politiek en maatschappelijke organisaties. Daarbij kwam de behoefte om meer hooi op de vork te nemen dan louter de volkshuisvestelijke taak en te gaan (quasi) ondernemen, wat leidde tot een weglek van maatschappelijk vermogen. Nu we een paar jaar verder zijn, valt het mij op dat er weer meer ingesleten patronen te zien zijn. Van de aanpak van verwarde personen, bouwen voor de middeninkomens tot duurzaamheid. Doelstellingen die hoog op de politieke agenda staan. Ik zie menig corporatie weer in de actiestand staan. Vooral de discussie over duurzaamheid is actueel. Dat een relatief groot belang wordt gehecht aan verduurzaming van de woningvoorraad ten opzichte van andere terreinen is een politieke keuze. Maar de snelheid waarmee corporaties zich geschaard hebben achter de wens hun bezit te verduurzamen, is opvallend. Al zijn corporaties al jaren bezig met verduur- zamen en het behalen van labelsprongen, het lijkt alsof er weer een nieuw tijdperk is aangebroken om nieuwe technieken op het gebied van duurzaamheid toe te passen. Maar je loopt behoorlijke risico’s door als eerste deze, vaak innovatieve, technieken uit te proberen. En erg duur bouwen of renoveren om maar duurzamer dan duurzaam te zijn, past toch niet echt in de beperkte en sobere doelstelling van een woningcorporatie. Als ik de discussie daarover aan ga, hoor ik meerdere argumen- ten. Bijvoorbeeld dat duurzame woningen de woonlasten verlagen. “Als wij het niet doen, wie dan wel?” Sommigen willen zelfs veel verder gaan door niet alleen duurzaam te bouwen maar ook zelf stroom op wekken of warmte winnen. De nieuwe technieken in nul-op-de-meter woningen zijn prachtig en het enthousiasme van de sector aanstekelijk. Maar toch ben ik bezorgd. Nemen we niet weer te veel hooi op onze vork, zijn we niet weer bezig ons te bewegen in branchevreemde activiteiten met alle risico’s van dien? Verduurzaming van de samenleving is hard nodig, maar toch pleit ik voor terughoudendheid. De innovatieve initiatieven buitelen over elkaar heen en de middelen zijn beperkt. Niet alles kan en is passend. Door voorloper te zijn neemt de sector een groot risico. Dat moeten we niet willen; nuchterheid is echt geboden. Kees van Nieuwamerongen is directeur Autoriteit woningcorporaties bij ILT Column Niet vanzelfsprekende nuchterheid Mensen werken graag en lang in de corporatiesector, halen er veel bevrediging uit en dragen echt bij aan een mooi, sociaal en leefbaar Nederland. Maar dit kan ook een keerzijde hebben als vanzelfspre- kendheden niet ter discussie gesteld worden en patronen inslijten.