CorporatieGids Magazine

27 ONAFHANKELIJK MAGAZINE OVER BEDRIJFSVOERING, BOUW EN ONDERHOUD VOOR WONINGCORPORATIES NUMMER 1, 2018 26 WWW.CORPORATIEGIDS.NL wetgeving. Na een eeuw ‘ontzorging’ zit dat niet meer zo in het DNA van de samenleving. Hoewel je gelukkig steeds meer ziet dat er een kentering ontstaat. En daar moeten we als corporatie veel meer op insteken.” Eigen plek Hassan haalt een recent voorbeeld aan uit zijn eigen praktijk: “Ik was op bezoek bij een bewonerscomplex in Hoogvliet waar wij twintig bewoners met een licht-geestelijke beperking willen huisvesten. Dat gaf in eerste instantie een hoop commotie bij de huidige bewoners. Zij voelen wat ze voelen, dat kan ik niet wegnemen. Mijn opgave is om de zittende huurders tevreden te houden, maar ook de kwetsbare mensen die voor mijn deur staan een oplossing te bieden. Mensen willen gewoon allemaal een eigen plek hebben en dat is veel meer dan alleen een woning. Het gaat om veiligheid, ontmoeten en in verbinding staan met elkaar en de maat- schappij. Als je die wensen met elkaar deelt, in alle openheid en rekening houdend met elkaars zorgen, dan zie je dat de aanvankelijke commotie hier en daar ook plaats maakt voor wederzijds begrip en acceptatie. Wonen en zorg groeien dan naar elkaar toe. Wij zetten daarbij heel sterk in op huismeesters. Het feit dat er een SOR-medewerker rondloopt is van grote waarde.” Samenwerking en verbinding Op de vraag wat er moet gebeuren om wonen en zorg juist weer meer in elkaar te laten grijpen, antwoordt Hassan: “De overheid moet andere ruimte creëren voor wat zorg- instellingen en woningcorporaties samen kunnen doen. Het zijn nu kokers, waarbinnen zorginstellingen hun zorg goed doen en woningcorporaties het wonen. De uitdaging zit hem in dat tussensegment: daar moet meer samenwerking en verbinding komen zodat mensen niet alleen langer veilig thuis kunnen wonen maar daar ook verzorgd kunnen worden. Daarin is niet alleen de overheid aan zet.” Bedrijfsmatigheid Mede als gevolg van de financiële positie van de SOR moet Hassan soms ook nee zeggen tegen (vastgoed)projecten. Hassan verschuilt zich allerminst achter die financiële situatie van zijn organisatie. De SOR heeft zelf als organisatie eveneens een flinke professionaliseringsslag doorgemaakt. Mensen-mens Hassan moest zich daar van zijn meest bedrijfsmatige kant laten zien en zag zich ook genoodzaakt medewerkers gedwongen te laten vertrekken. “Spijtig, maar het mooie is dat er dan ineens competenties en talenten van anderen boven water komen. Er ontstaan dan ook kansen, zowel bij mensen alsook bij projecten.” Het aangrijpen van de verhuurderheffing als aanleiding voor bedrijfsmatiger werken vindt Hassan een regelrechte diskwalificatie. “Je moet het voor je klanten doen. Ieder bedrijf om ons heen krijgt prikkels van buiten, behalve wij in de corporatiesector. Wees gezegend, maar dien zelf die prikkel toe. Dat zou intrinsiek in de genen van elke corporatie moeten zitten.” Jongensboek Tot slot komt het gesprek nog even terug op de kleurrijke carrière, die in een goed jongensboek niet zou misstaan. Op de vraag welk hoofdstuk hij nog graag zou willen toevoegen, zegt Hassan: “Ik vind het vooral heel leuk wat ik nu doe, ben dankbaar en heb het ontzettend naar mijn zin. De komende jaren zijn hier nog heel uitdagend. Mijn doel is om nog veel meer te doen voor de volkshuisvesting en juist voor de verbinding tussen wonen en zorg. Onder het verscherpt toezicht uitkomen is maar een onderdeel. Dit gesprek voer je met mij, maar eigenlijk gaat dit verhaal over de organisatie en de veerkracht van de mensen die er werken. Als er al ooit een jongensboek moet komen, dan zou dat wat mij betreft afgesloten moeten worden met ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’. Dáár voor gaan, samen met alle partijen, dat is mijn drijfveer.”