• Home
• Nieuws

Column: Niet voor niets een grondrecht

Geplaatst door CorporatieMedia op Friday 1 December 2023

Het staat in de grondwet, artikel 22 lid 2: “Bevordering van voldoende woongelegenheid is voorwerp van zorg der overheid.” De corporatiesector is daarbij een heel belangrijke partij als het gaat om het bouwen en beheren van sociale huurwoningen en huurwoningen die betaalbaar zijn voor mensen die een laag middeninkomen hebben. Marktpartijen maken zich sterk voor hogere middenhuur en betaalbare koop. Het tekort aan juist deze woningen is groot. Het leed dat daarachter schuil gaat is nog groter. Als je geen huis hebt, dan heb je feitelijk ook geen regie meer over je eigen leven. Je kunt niet meer kiezen hoe je je leven wil leiden. Je kunt bijvoorbeeld het huis niet uit om eindelijk op eigen benen te staan. Je relatie is ten einde, maar je kunt niet weg met al het ongemak van dien. Je ontmoet de liefde van je leven en je wil niets liever dan samenwonen, maar waar? Je ziet een super toffe baan waar je zo op kan worden aangenomen, maar er is geen huis in de buurt te vinden. Het is toch vreselijk om de keuzes die je wil maken in je leven niet te kunnen maken?

Omdat wonen zo essentieel is, staat het in de piramide van Maslow aan de basis, naast ademen en eten en drinken! Het niet hebben van een huis geeft veel stress. Als je langdurig met stress te maken hebt, dan gebeurt er ook fysiek en mentaal van alles in je lichaam. Het stresshormoon cortisol waart maar rond in je lijf en richt schade aan. Het hormoon is bedoeld kortstondig aanwezig te zijn zodat je even een topprestatie kan leveren en dan weer bijkomen natuurlijk. Cortisol zet om de benodigde verhoogde alertheid voor elkaar te krijgen wat andere processen op een lager pitje. Als dat te lang duurt krijg je slaapproblemen, vermoeidheidsklachten, verhoogde kans op angsten en depressies, een verhoogde bloeddruk, en noem maar op. Je wordt dus letterlijk ziek van langdurige stress.

Maar goed, ik heb deze argumenten niet nodig om mensen die het hart op de goede plek hebben ervan te overtuigen dat het echt super belangrijk is om meer betaalbare woningen te bouwen. Maar er zijn ook partijen die dit leed niet zien, wegwuiven of nog erger, kijken hoe ze er een slaatje uit kunnen slaan. Je moet het maar kunnen…

Veel corporatiemensen weten intussen wel dat ik die ene bestuurder ben die als kind dakloos is geweest. Maar wat niemand weet, omdat ik het nooit verteld heb, is dat ik als baby met mijn ouders en broer in een kelder ‘woonde’ aan de Osseweistraat in Rotterdam. Er was geen daglichtintreding en er was ongedierte. De particulier in kwestie vroeg 100 gulden per maand aan huur. Ik ben daar erg ziek geworden en had het ook bijna niet gered. Ik lag tien dagen op de IC. Gelukkig kan ik het allemaal navertellen. Maar, dat is dus wat er gebeurt als corporaties en bonafide marktpartijen hun werk niet kunnen doen. Als we denken dat alles zich op de markt vanzelf oplost.

Mijn verhaal is inmiddels uit de oude doos. Oma vertelt. Maar helaas is het voor veel mensen nog steeds actueel. Betalen zij te veel voor een ruimte die je met goed fatsoen echt geen woning kunt noemen. Bevordering van voldoende woongelegenheid is voorwerp van zorg der overheid. Een overheid die deze grondwettelijke taak serieus neemt, zorgt ervoor dat corporaties en bonafide marktpartijen optimaal gefaciliteerd worden om te doen waar zij geen enkele aanmoediging voor nodig hebben. Huizen bouwen voor mensen zodat die mensen toe kunnen komen aan hun ontplooiing en misschien wel bestuurder worden bij een corporatie. Of wie weet: Tweede Kamerlid … om zich onvermoeibaar in te blijven zetten voor de volkshuisvesting.

Merlien Welzijn schrijft op persoonlijke titel. In het dagelijks leven is ze directeur-bestuurder bij Woonpartners Midden-Holland.

Bron: CorporatieGids Magazine, Foto: CorporatieMedia