Na het Enron schandaal in 2001, en de direct daarop ingevoerde Sarbanes-Oxley Act van 2002 zette een interessante ontwikkeling in: veel banken begonnen met het aannemen van chief risk officers (CRO’s). Bij de Amerikaanse grote banken groeide in 6 jaar het percentage CRO’s zelfs van minder dan 1% (2000) naar bijna 25 % in 2006.
Als weldenkend mens zou je menen dat de banken daarmee risicomijdender waren geworden, maar uit onderzoek bleek juist het tegendeel: Het aannemen van een CRO zorgde tegen alle verwachtingen in voor méér risicovol gedrag. Het onderzoek in kwestie nam de handel in derivaten bij 157 grote banken van 1995 tot 2010 onder de loep. Deze derivaten vormen een belangrijk onderdeel van de CRO toolkit.
Vrijbrief
De onderzoekers noemden een aantal redenen als grondslag voor dit fenomeen. De meest dwingende echter, suggereerde dat de aanstelling van een C-suite risk officier een vorm van ‘morele licentie’ (vrijbrief) is.
Letterlijk schreven zij: Bij het aanstellen van CRO’s, hebben de banken aan medewerkers het gevoel gegeven dat zij bij een ‘risicovrije’ onderneming werkten, want de risico’s werden gemanaged door de CRO. Door dit misplaatste gevoel van veiligheid en schijnbeheersing lieten medewerkers hun eigen zelfbeheersing om te veel risico’s te nemen los.
Focus op risk adjusted return
Op hun beurt bevorderden deze risico-experts (CRO’s met kwantitatieve achtergrond) nieuwe derivaten als onderdeel van het sturen op risico’s en rendement (risk adjusted return), in plaats van alle risico’s te willen vermijden. Deze mindshift (van risicomijdend naar risiconemend gedrag) werd vervolgens versterkt door de focus en interne druk op rendement van CEO’s en institutionele investeerders.
Conclusie
Een CRO zorgt dus voor meer risico-nemend gedrag. De vraag is of dit nu slecht is. In ieder geval verdwijnt op deze manier een stuk “tegenkracht” in de organisatie terwijl naar de stakeholder toe wel het beeld leeft dat door de CRO men meer in control is.
Naar mijn inziens dient het persoonlijkheidsprofiel van een CRO toch wat minder kwantitatief enthousiastte zijn en meer de focus op cultuur te leggen. Een goede risicosessie of risicodialoog is belangrijker om het risicobewustzijn te vergroten.
Bron: Naris
Klik hier om de bedrijfsprofielpagina van Naris in de CorporatieGids 2017 te bekijken
